De 20 weken echo !!

Gisteren de 20 weken echo gehad. We waren al het hele weekend er mee bezig want....wát zou het zijn ?? een jongetje of een meisje.
Ik probeerde mezelf al steeds voor te houden dat het zomaar zou kunnen dat ze het niet konden zien, maar ja je bent toch nieuwsgierig.
Bij binnenkomst werd al gezegd dat ik eigenlijk niet voor de "uitgebreide" 20 weken echo op de lijst stond maar een gewone....nou ja geen probleem dan liep het maar uit !
De baby was behoorlijk beweeglijk en dat maakte het al wat moeilijk alles goed in beeld te krijgen, mijn speklaag op mijn buik was ook niet bevorderlijk en de placenta ligt aan de voorkant....maar toch kon ze (en wij) een hoop zien.
Ik moet over 2 weken terugkomen omdat ze 3 dingen niet goed kon bekijken: niertjes, hartje, en bovenlip/gehemelte.
Ze vroeg op een gegeven moment of we eigenlijk wilden weten wat het is ?? want dát dacht ze toch wél te hebben gezien......ja tuurlijk willen we dat weten !!!
Ze dacht dus een JONGETJE te hebben gezien, maarrrrrrr over 2 weken weten we het zeker....

Lijkt mij dat als ze het écht niet zeker weet dat ze het dan ook niet zou zeggen maargoed, klein beetje zekerheid dus dat we een zoontje krijgen !!

Dus over 2 weken.....de ontknoping !

15 weken en ik voel wat in mijn buik !!

15 weken alweer, wat gaat het toch snel !
Gisteravond lag ik in bed en voelde wat "plopjes" in mijn buik, wat is dat toch een fijn gevoel, en nu ben ik de enige nog die het kan voelen. Het leek wel of kleine Vigo koppeltje aan het duiken was in mijn buik haha, vandaag voelde ik het ook weer.
Het is dan wel aan de vroege kant om het te voelen maar ik weet natuurlijk hoe het voelt omdat ik het al bij Lorena ook gevoeld heb.

XX

14 weken en uitslag Nekplooimeting

Goh wat gaat het toch hard nu je niet meer zo in die spanning zit of je de 1e drie maanden goed doorkomt...
Afgelopen zondag was ik alweer 14 weken, ik merk nu wel dat mijn buik aan het groeien is, m'n kleren worden strakker en ik kan ook wel wat voelen onderin mijn buik, daarmee bedoel ik een soort bal in de grootte van een galiameloen haha nee de baby voel ik nog niet. En affentoe heb ik wat steken in mijn onderbuik, ik heb begrepen dat dat bandenpijn is, heb ik toen ik zwanger was van Lorena helemaal geen last van gehad, maar dat kan kloppen want dat komt vaker voor bij een 2e of 3e zwangerschap.

Maandag 9 januari moesten we naar het ziekenhuis voor de uitslag van de nekplooimeting. We kregen goed nieuws, mijn leeftijd 38 is een risico leeftijd maar de nekplooi op de echo en het bloedonderzoek gaven aan dat de kans op een kindje met down 1:1500 dus spreken we van geen verhoogd risico. Toch wel opgelucht natuurlijk, gingen we samen met de gyn nog even kijken en luisteren naar ons kleine Vigootje, hij/zij lag weer lekker rustig en al gauw zagen we het hartje kloppen en toen liet hij het ook horen, het blijft een heerlijk geluid. We kregen helaas geen foto van de echo maar alles zag er goed uit en dat is het belangrijkst.

Lin

Grote update (tijdje niks geschreven)

Zo maar even een grote update schrijven vanaf de vorige keer....
Inmiddels zijn we de kerstdagen weer voorbij en in het nieuwe jaar beland, hopelijk wordt voor ons 2012 een mooier jaar maar dat kan bijna niet anders want er gaat een klein Vigootje geboren worden.

Maargoed, even bij het begin beginnen....
Ik was gebleven bij dat ik voor een echo moest en ik 9 weken zou zijn, ik was toen dus 8 weken en 5 dagen en de datum dat ik uitgerekend ben is daardoor op 8 juli 2012 gekomen. Hier een foto van de echo

kleine Vigo was hier maar 2,2cm leuk he ? maar het groeit als kool !!
Nog steeds erg misselijk, ik heb van die polsbandjes bij de drogist gekocht die zijn tegen de misselijkheid, en het helpt ook nog !!

12 december moest ik naar de gynaecoloog, voor het eerst bij de gyn waar ik toen ik zwanger was van Lorena ook ben geweest, hij was toen niet zo aardig dus ik maakte me een beetje zorgen om wat hij weer zou kunnen zeggen, maar dit keer zou hij wel een uitbrander van me krijgen dan.
En natuurlijk was hij nu héél aardig haha, nou ja beter zo he. Na allerlei vragen over mijn bloeddruk en hoe de controles gaan lopen gingen we even kijken en luisteren.
Ik heb voor het eerst het hartje horen kloppen van ons kleine Vigootje !! wat is dat toch mooi...en helemaal onverwachts, want deze gyn wilde toen ik 14 weken was van Lorena wegens "mijn postuur"  niet het hartje laten horen en nu was ik net 10 weken !! balen dat Francisco er niet bij was natuurlijk.

Hier de echo: 

25 december 2011
1e Kerstdag is de dag dat ik eindelijk 3 maanden zwanger ben, de 1e mijlpaal in de zwangerschap. En ik moet zeggen ik merk toch wel dat de misselijkheid al wat minder wordt, héél affentoe krijg ik nog even zo'n vlaag, vooral als ik voor het avondeten aan tafel schuif.
Vrijdag hadden we kerstlunch bij Lorena op de groep, dat was gezellig, ik had Lorena haar "BIG NEWS !! i'm going to be a big sister !!" shirt aangedaan maar helaas hadden de meiden van de groep het niet gezien....jammer.  Ik had ook nog een kerstkaart met de mededeling neergelegd en die hadden ze uiteindelijk wel begrepen haha.
28 december had ik weer een echo voor de nekplooimeting, hier konden we écht wel goed op zien dat de kleine gegroeid was. Omdat de nekplooi opgemeten moet worden en dit een heel secuur iets is moest de echoscopiste het heel goed kunnen zien, maar kleine Vigo lag lekker te slapen....of ik even wilde hoesten ! nou dat hielp ook niet, dan maar even schudden met de buik ! en ja hoor hij/zij werd wakker, we konden hem goed zien bewegen, maar na een paar minuutjes lag hij/zij alweer lekker te slapen....weer even schudden dan maar, toen ging hij/zij lekker op zijn zij liggen haha (van wie zou hij dat nou hebben...?) maar de echoscopiste kon het evengoed wel zien en vertelde ons dat het op een normale nekplooi leek, maar de uitslag krijgen we aanstaande maandag 9 januari.
Hier de echo:  

Zo voor nu even de grote update, volgende week meer en nu probeer ik het even goed bij te houden.

9 weken zwanger

Vandaag 1 december ben ik als het goed is 9 weken zwanger, morgen heb ik weer een echo en dan kunnen ze het precies opmeten hoe groot het is en dan weten we precies de uitgerekende datum, het zal zo rond 5 juli zijn.

2 weken geleden had ik ook weer een echo en je kon al goed zien dat het gegroeid was in 1 week !

Deze is van 6 weken

                                   Deze is van 7 weken

Verder ben ik toch wel aardig misselijk iedere dag, de ene keer is het wat erger als de andere keer, en ook erg moe, maar dat is allemaal niet erg als mijn kleine frummeltje maar lekker groeit.

Ik ben ook nog bij de gyn geweest, het was een verloskundige van het ziekenhuis die ik trof en we hebben een beetje doorgenomen hoe de controles in het ziekenhuis allemaal gaan lopen en over de bevalling, dat ik natuurlijk een keizersnee heb gehad en daardoor ook in de gaten gehouden moet worden tijdens de bevalling omdat het kan gaan scheuren op de oude wond. Als de bevalling voorspoedig gaat is er niks aan de hand maar moet het opgewekt worden of wil het niet vlotten dan wordt er snel voor een keizersnee gekozen. Maar dat duurt nog wel een paar maanden...

Pfff wát ben ik zwanger !!

Zo na de stressdagen vorige week hadden we een vrij druk weekend met veel visite, wel gezellig natuurlijk maar toch iets té druk. Zondagmiddag nadat de visite weg was begon ik me steeds rotter te voelen, erg misselijk. Jemig ik zeg wel altijd "ik heb alles ervoor over"....maar wat kan je je beroerd voelen. Ik kreeg amper wat door mijn keel en was doodmoe. Maandag de hele dag voor pampus op de bank gelegen en niks gedaan, ik heb niet overgegeven maar het zat er wel dicht tegenaan. En ook vaak gedacht dat dat kleine garnaaltje in mijn buik me nu al aardig aan het pesten is !! Vanaf het moment dat Francisco thuis is gekomen voelde ik me toch al iets beter en heb een broodje gegeten toen hij ook ging eten, en 's avonds voor het slapen gaan heb ik ook nog een broodje gegeten dat ging er ook goed in.

Gelukkig is het vandaag (dinsdag) veel en veel minder, ik voel me echt wel beter dan gisteren en ga ook proberen straks wat "gewoon" met Francisco te eten als het lukt.

Donderdag hebben we weer een echo, ben benieuwd of het alweer gegroeid is.

We willen graag een 2e kindje !

Na een lange tijd wachten tot Lorena zou gaan lopen en dit niet ging doen hadden we besloten om voor een 2e kindje te gaan. Begin 2009 ongeveer stopte ik met de pil en eind 2010 was ik nog steeds niet zwanger...

Ik vertelde Francisco dat ik nu toch wel een afspraak wilde gaan maken met de gynaecoloog want de tijd tikt ook maar door, en we worden er niet jonger op.

Ik heb bij de huisarts een verwijsbrief gehaald, had een afspraak in maart bij de fertiliteitsarts....ik dacht nog pfffff dan pas !!

Maar wat bleek eind januari, begin februari.....ik was zwanger !! helemaal niet verwacht natuurlijk maar oh zo welkom.

Ik meteen het ziekenhuis gebeld en mocht komen voor een echo ik was net aan 5 weken, en ook maar meteen de afspraak afgezegd in maart want dat was niet meer nodig....met 7 weken had ik weer een echo en er klopte een hartje ! met 9 weken had ik weer een echo maar in de 8e week ging het mis....het was 15 maart ik kreeg krampen en ik vloeide heel erg.

Na een paar keer naar de toilet gaan voelde ik dat er iets uit kwam....ik heb het kunnen opvangen en ja hoor het was mijn kleine, hele kleine mini kindje, het was 2cm groot en je kon álles zien, 2 speldenknopjes de oogjes, armpjes en beentjes en handjes en voetjes 't waren nét zwamvliesjes, je kon ook het hartje zien en zelfs de adertjes in het piepkleine hoofdje, ik heb erg moeten huilen en vond het best raar om te zien, maar toch ook wel heel mooi. En ook heel verdrietig dat het ons weer niet gegund was.

Volgende dag mocht ik voor een echo komen maar ik wist natuurlijk al dat het al weg was...

Toch maar weer een afspraak maken voor de gynaecoloog, niet meer wachten maar meteen doen, ja ik kwam op een wachtlijst en moest zeker wel tot eind april wachten....nou had ik die afspraak maar niet afgezegd dacht ik nog.

Eind april kreeg ik een oproep en ik mocht naar de gynaecoloog....degene waar ik al eens was geweest en ze toen ook al niks voor me wilde doen....ik baalde maar we gingen toch.

Francisco was mee en ik was helemaal in de veronderstelling dat ik behandeld zou worden omdat die arts na de miskraam dat had gezegd.

Maar deze gynaecologe wilde daar niet zomaar aan, ik was tenslotte toch al 3 keer spontaan zwanger geworden, ja in 6 jaar tijd !! en dus 2 miskramen, en ik heb PCOS waardoor je ook al niet makkelijk zwanger raakt en toch ook meer kans op een miskraam heb, daarbij loop ik al aardig tegen de 40 aan.

Francisco moest ook onderzocht worden maar dat was allemaal prima, het probleem ligt bij mijn cyclus, ik heb niet iedere cyclus een eisprong en erg onregelmatig, mijn bloed is nagekeken en mijn hormonen zijn ook niet op het goede nivo maar dit was al weer 2 afspraken (lees: maanden) verder, dus ging ik in juni beginnen met hormonen slikken, ik moest op dag 5 t/m 9 van mijn cyclus clomid 50mg gaan slikken en op dag 21 en 25 bloed laten prikken, dit bleek niet aan te slaan en ik had uiteindelijk geen eisprong. Toen gingen we op vakantie en na mijn vakantie zou ik overgaan op 100mg clomid en ik moest steeds komen voor echo's dan volgen ze de groei van "de eitjes"...erg spannend allemaal. Dit noemen ze follikelmetingen en als er dan een eitje is van ongeveer 20mm dan moet je Pregnyl gaan spuiten...ja dat moet je bij jezelf doen....in je buik.....best eng ja maar het is voor een goed doel, dan het "verplichte nummertje" doen en 14 dagen wachten......

Ik heb dit 2 keer gedaan en het is gelukt !!!!! Ik ben zwanger !! ik kon het niet geloven, en Francisco al helemaal niet, ik heb 4 testen gedaan want ik was wel erg vroeg met testen, ik had geen geduld natuurlijk.

Het ziekenhuis meteen gebeld en ik mocht de week erna al komen bij de arts die de follikelmetingen altijd doet, ze feliciteerde me en maakte meteen een afspraak voor donderdag 17 november voor de 1e echo, ik zou dan 7 weken zijn en er moet dan al wat te zien zijn.

De week voor die echo moet ik 's nachts plassen en ga naar de wc, ik merk bij het afvegen dat er iets is, en het lijkt ook of ik iets verlies.....ik deed het licht aan (plas altijd 's nachts in het donker) en ja hoor bloed op mijn wcpapiertje en in de wc lag een stolsel van 1,5cm........ik werd spontaan misselijk en voelde de grond onder me vandaan trekken....nee he niet wéér !!! maar ik had geen krampen niks....ik kon niet meer slapen en ben naar beneden gegaan, tijdje rondgelopen in de kamer en maar weer naar bed gegaan en geen oog meer dicht gedaan.

Volgende ochtend weer naar de wc, geen rood bloed meer maar wel bruinig, oud bloed. Nog steeds pijnlijk gespannen borsten, dat had ik met de eerder miskramen meteen al niet meer toen ik begon te vloeien.

Toen het ziekenhuis gebeld en die vond aan mijn verhaal te horen dat het allemaal niet zo ernstig was en we maar moesten afwachten...zo heb ik de hele dag rondgelopen en steeds maar "checken" op de wc !! bleef bruinige afscheiding.

Het zat me toch niet lekker dus de dag daarna nogmaals gebeld met het ziekenhuis, en gelukkig ik mocht 's middags langskomen voor een echo en gesprek bij de gyn....ik ging liggen voor de echo en de echoscopiste zei al u bent 6 weken dus het kan zo maar zijn dat er nog niks te zien is......maar we gaan kijken.

Ze zei al vrij snel, ik zie al een vruchtzakje.....en gelijk daar achteraan......én een kloppend hartje !!

Nou zeg !! alsof er dan een loodzware deken van je afglijd.....

Alles zag er goed uit en zoals het hoort te zijn bij een zwangerschap van 6 weken. Volgende week heb ik dan weer een echo en een paar dagen daarna bij de gyn.

We zijn wel erg geschrokken en ze kunnen niet verklaren wat het nu is geweest, ja ze zeggen oud bloed maar dat stolsel....geen idee.

Het blijft voorlopig spannend en we moeten toch maar proberen te genieten....maar we zijn nog niet uit de "gevarenzone".

Wordt vervolgd......