15 weken alweer, wat gaat het toch snel !
Gisteravond lag ik in bed en voelde wat "plopjes" in mijn buik, wat is dat toch een fijn gevoel, en nu ben ik de enige nog die het kan voelen. Het leek wel of kleine Vigo koppeltje aan het duiken was in mijn buik haha, vandaag voelde ik het ook weer.
Het is dan wel aan de vroege kant om het te voelen maar ik weet natuurlijk hoe het voelt omdat ik het al bij Lorena ook gevoeld heb.
XX
woensdag 18 januari 2012
dinsdag 10 januari 2012
14 weken en uitslag Nekplooimeting
Goh wat gaat het toch hard nu je niet meer zo in die spanning zit of je de 1e drie maanden goed doorkomt...
Afgelopen zondag was ik alweer 14 weken, ik merk nu wel dat mijn buik aan het groeien is, m'n kleren worden strakker en ik kan ook wel wat voelen onderin mijn buik, daarmee bedoel ik een soort bal in de grootte van een galiameloen haha nee de baby voel ik nog niet. En affentoe heb ik wat steken in mijn onderbuik, ik heb begrepen dat dat bandenpijn is, heb ik toen ik zwanger was van Lorena helemaal geen last van gehad, maar dat kan kloppen want dat komt vaker voor bij een 2e of 3e zwangerschap.
Maandag 9 januari moesten we naar het ziekenhuis voor de uitslag van de nekplooimeting. We kregen goed nieuws, mijn leeftijd 38 is een risico leeftijd maar de nekplooi op de echo en het bloedonderzoek gaven aan dat de kans op een kindje met down 1:1500 dus spreken we van geen verhoogd risico. Toch wel opgelucht natuurlijk, gingen we samen met de gyn nog even kijken en luisteren naar ons kleine Vigootje, hij/zij lag weer lekker rustig en al gauw zagen we het hartje kloppen en toen liet hij het ook horen, het blijft een heerlijk geluid. We kregen helaas geen foto van de echo maar alles zag er goed uit en dat is het belangrijkst.
Lin
Afgelopen zondag was ik alweer 14 weken, ik merk nu wel dat mijn buik aan het groeien is, m'n kleren worden strakker en ik kan ook wel wat voelen onderin mijn buik, daarmee bedoel ik een soort bal in de grootte van een galiameloen haha nee de baby voel ik nog niet. En affentoe heb ik wat steken in mijn onderbuik, ik heb begrepen dat dat bandenpijn is, heb ik toen ik zwanger was van Lorena helemaal geen last van gehad, maar dat kan kloppen want dat komt vaker voor bij een 2e of 3e zwangerschap.
Maandag 9 januari moesten we naar het ziekenhuis voor de uitslag van de nekplooimeting. We kregen goed nieuws, mijn leeftijd 38 is een risico leeftijd maar de nekplooi op de echo en het bloedonderzoek gaven aan dat de kans op een kindje met down 1:1500 dus spreken we van geen verhoogd risico. Toch wel opgelucht natuurlijk, gingen we samen met de gyn nog even kijken en luisteren naar ons kleine Vigootje, hij/zij lag weer lekker rustig en al gauw zagen we het hartje kloppen en toen liet hij het ook horen, het blijft een heerlijk geluid. We kregen helaas geen foto van de echo maar alles zag er goed uit en dat is het belangrijkst.
Lin
donderdag 5 januari 2012
Grote update (tijdje niks geschreven)
Zo maar even een grote update schrijven vanaf de vorige keer....
Inmiddels zijn we de kerstdagen weer voorbij en in het nieuwe jaar beland, hopelijk wordt voor ons 2012 een mooier jaar maar dat kan bijna niet anders want er gaat een klein Vigootje geboren worden.
Maargoed, even bij het begin beginnen....
Ik was gebleven bij dat ik voor een echo moest en ik 9 weken zou zijn, ik was toen dus 8 weken en 5 dagen en de datum dat ik uitgerekend ben is daardoor op 8 juli 2012 gekomen. Hier een foto van de echo
kleine Vigo was hier maar 2,2cm leuk he ? maar het groeit als kool !!
Nog steeds erg misselijk, ik heb van die polsbandjes bij de drogist gekocht die zijn tegen de misselijkheid, en het helpt ook nog !!
12 december moest ik naar de gynaecoloog, voor het eerst bij de gyn waar ik toen ik zwanger was van Lorena ook ben geweest, hij was toen niet zo aardig dus ik maakte me een beetje zorgen om wat hij weer zou kunnen zeggen, maar dit keer zou hij wel een uitbrander van me krijgen dan.
En natuurlijk was hij nu héél aardig haha, nou ja beter zo he. Na allerlei vragen over mijn bloeddruk en hoe de controles gaan lopen gingen we even kijken en luisteren.
Ik heb voor het eerst het hartje horen kloppen van ons kleine Vigootje !! wat is dat toch mooi...en helemaal onverwachts, want deze gyn wilde toen ik 14 weken was van Lorena wegens "mijn postuur" niet het hartje laten horen en nu was ik net 10 weken !! balen dat Francisco er niet bij was natuurlijk.
Hier de echo:
25 december 2011
1e Kerstdag is de dag dat ik eindelijk 3 maanden zwanger ben, de 1e mijlpaal in de zwangerschap. En ik moet zeggen ik merk toch wel dat de misselijkheid al wat minder wordt, héél affentoe krijg ik nog even zo'n vlaag, vooral als ik voor het avondeten aan tafel schuif.
Vrijdag hadden we kerstlunch bij Lorena op de groep, dat was gezellig, ik had Lorena haar "BIG NEWS !! i'm going to be a big sister !!" shirt aangedaan maar helaas hadden de meiden van de groep het niet gezien....jammer. Ik had ook nog een kerstkaart met de mededeling neergelegd en die hadden ze uiteindelijk wel begrepen haha.
28 december had ik weer een echo voor de nekplooimeting, hier konden we écht wel goed op zien dat de kleine gegroeid was. Omdat de nekplooi opgemeten moet worden en dit een heel secuur iets is moest de echoscopiste het heel goed kunnen zien, maar kleine Vigo lag lekker te slapen....of ik even wilde hoesten ! nou dat hielp ook niet, dan maar even schudden met de buik ! en ja hoor hij/zij werd wakker, we konden hem goed zien bewegen, maar na een paar minuutjes lag hij/zij alweer lekker te slapen....weer even schudden dan maar, toen ging hij/zij lekker op zijn zij liggen haha (van wie zou hij dat nou hebben...?) maar de echoscopiste kon het evengoed wel zien en vertelde ons dat het op een normale nekplooi leek, maar de uitslag krijgen we aanstaande maandag 9 januari.
Hier de echo:
Zo voor nu even de grote update, volgende week meer en nu probeer ik het even goed bij te houden.
Inmiddels zijn we de kerstdagen weer voorbij en in het nieuwe jaar beland, hopelijk wordt voor ons 2012 een mooier jaar maar dat kan bijna niet anders want er gaat een klein Vigootje geboren worden.
Maargoed, even bij het begin beginnen....
Ik was gebleven bij dat ik voor een echo moest en ik 9 weken zou zijn, ik was toen dus 8 weken en 5 dagen en de datum dat ik uitgerekend ben is daardoor op 8 juli 2012 gekomen. Hier een foto van de echo
Nog steeds erg misselijk, ik heb van die polsbandjes bij de drogist gekocht die zijn tegen de misselijkheid, en het helpt ook nog !!
12 december moest ik naar de gynaecoloog, voor het eerst bij de gyn waar ik toen ik zwanger was van Lorena ook ben geweest, hij was toen niet zo aardig dus ik maakte me een beetje zorgen om wat hij weer zou kunnen zeggen, maar dit keer zou hij wel een uitbrander van me krijgen dan.
En natuurlijk was hij nu héél aardig haha, nou ja beter zo he. Na allerlei vragen over mijn bloeddruk en hoe de controles gaan lopen gingen we even kijken en luisteren.
Ik heb voor het eerst het hartje horen kloppen van ons kleine Vigootje !! wat is dat toch mooi...en helemaal onverwachts, want deze gyn wilde toen ik 14 weken was van Lorena wegens "mijn postuur" niet het hartje laten horen en nu was ik net 10 weken !! balen dat Francisco er niet bij was natuurlijk.
25 december 2011
1e Kerstdag is de dag dat ik eindelijk 3 maanden zwanger ben, de 1e mijlpaal in de zwangerschap. En ik moet zeggen ik merk toch wel dat de misselijkheid al wat minder wordt, héél affentoe krijg ik nog even zo'n vlaag, vooral als ik voor het avondeten aan tafel schuif.
Vrijdag hadden we kerstlunch bij Lorena op de groep, dat was gezellig, ik had Lorena haar "BIG NEWS !! i'm going to be a big sister !!" shirt aangedaan maar helaas hadden de meiden van de groep het niet gezien....jammer. Ik had ook nog een kerstkaart met de mededeling neergelegd en die hadden ze uiteindelijk wel begrepen haha.
28 december had ik weer een echo voor de nekplooimeting, hier konden we écht wel goed op zien dat de kleine gegroeid was. Omdat de nekplooi opgemeten moet worden en dit een heel secuur iets is moest de echoscopiste het heel goed kunnen zien, maar kleine Vigo lag lekker te slapen....of ik even wilde hoesten ! nou dat hielp ook niet, dan maar even schudden met de buik ! en ja hoor hij/zij werd wakker, we konden hem goed zien bewegen, maar na een paar minuutjes lag hij/zij alweer lekker te slapen....weer even schudden dan maar, toen ging hij/zij lekker op zijn zij liggen haha (van wie zou hij dat nou hebben...?) maar de echoscopiste kon het evengoed wel zien en vertelde ons dat het op een normale nekplooi leek, maar de uitslag krijgen we aanstaande maandag 9 januari.
Hier de echo:
Zo voor nu even de grote update, volgende week meer en nu probeer ik het even goed bij te houden.
Abonneren op:
Posts (Atom)