Goh wat gaat het toch hard nu je niet meer zo in die spanning zit of je de 1e drie maanden goed doorkomt...
Afgelopen zondag was ik alweer 14 weken, ik merk nu wel dat mijn buik aan het groeien is, m'n kleren worden strakker en ik kan ook wel wat voelen onderin mijn buik, daarmee bedoel ik een soort bal in de grootte van een galiameloen haha nee de baby voel ik nog niet. En affentoe heb ik wat steken in mijn onderbuik, ik heb begrepen dat dat bandenpijn is, heb ik toen ik zwanger was van Lorena helemaal geen last van gehad, maar dat kan kloppen want dat komt vaker voor bij een 2e of 3e zwangerschap.
Maandag 9 januari moesten we naar het ziekenhuis voor de uitslag van de nekplooimeting. We kregen goed nieuws, mijn leeftijd 38 is een risico leeftijd maar de nekplooi op de echo en het bloedonderzoek gaven aan dat de kans op een kindje met down 1:1500 dus spreken we van geen verhoogd risico. Toch wel opgelucht natuurlijk, gingen we samen met de gyn nog even kijken en luisteren naar ons kleine Vigootje, hij/zij lag weer lekker rustig en al gauw zagen we het hartje kloppen en toen liet hij het ook horen, het blijft een heerlijk geluid. We kregen helaas geen foto van de echo maar alles zag er goed uit en dat is het belangrijkst.
Lin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten