Na een lange tijd wachten tot Lorena zou gaan lopen en dit niet ging doen hadden we besloten om voor een 2e kindje te gaan. Begin 2009 ongeveer stopte ik met de pil en eind 2010 was ik nog steeds niet zwanger...
Ik vertelde Francisco dat ik nu toch wel een afspraak wilde gaan maken met de gynaecoloog want de tijd tikt ook maar door, en we worden er niet jonger op.
Ik heb bij de huisarts een verwijsbrief gehaald, had een afspraak in maart bij de fertiliteitsarts....ik dacht nog pfffff dan pas !!
Maar wat bleek eind januari, begin februari.....ik was zwanger !! helemaal niet verwacht natuurlijk maar oh zo welkom.
Ik meteen het ziekenhuis gebeld en mocht komen voor een echo ik was net aan 5 weken, en ook maar meteen de afspraak afgezegd in maart want dat was niet meer nodig....met 7 weken had ik weer een echo en er klopte een hartje ! met 9 weken had ik weer een echo maar in de 8e week ging het mis....het was 15 maart ik kreeg krampen en ik vloeide heel erg.
Na een paar keer naar de toilet gaan voelde ik dat er iets uit kwam....ik heb het kunnen opvangen en ja hoor het was mijn kleine, hele kleine mini kindje, het was 2cm groot en je kon álles zien, 2 speldenknopjes de oogjes, armpjes en beentjes en handjes en voetjes 't waren nét zwamvliesjes, je kon ook het hartje zien en zelfs de adertjes in het piepkleine hoofdje, ik heb erg moeten huilen en vond het best raar om te zien, maar toch ook wel heel mooi. En ook heel verdrietig dat het ons weer niet gegund was.
Volgende dag mocht ik voor een echo komen maar ik wist natuurlijk al dat het al weg was...
Toch maar weer een afspraak maken voor de gynaecoloog, niet meer wachten maar meteen doen, ja ik kwam op een wachtlijst en moest zeker wel tot eind april wachten....nou had ik die afspraak maar niet afgezegd dacht ik nog.
Eind april kreeg ik een oproep en ik mocht naar de gynaecoloog....degene waar ik al eens was geweest en ze toen ook al niks voor me wilde doen....ik baalde maar we gingen toch.
Francisco was mee en ik was helemaal in de veronderstelling dat ik behandeld zou worden omdat die arts na de miskraam dat had gezegd.
Maar deze gynaecologe wilde daar niet zomaar aan, ik was tenslotte toch al 3 keer spontaan zwanger geworden, ja in 6 jaar tijd !! en dus 2 miskramen, en ik heb PCOS waardoor je ook al niet makkelijk zwanger raakt en toch ook meer kans op een miskraam heb, daarbij loop ik al aardig tegen de 40 aan.
Francisco moest ook onderzocht worden maar dat was allemaal prima, het probleem ligt bij mijn cyclus, ik heb niet iedere cyclus een eisprong en erg onregelmatig, mijn bloed is nagekeken en mijn hormonen zijn ook niet op het goede nivo maar dit was al weer 2 afspraken (lees: maanden) verder, dus ging ik in juni beginnen met hormonen slikken, ik moest op dag 5 t/m 9 van mijn cyclus clomid 50mg gaan slikken en op dag 21 en 25 bloed laten prikken, dit bleek niet aan te slaan en ik had uiteindelijk geen eisprong. Toen gingen we op vakantie en na mijn vakantie zou ik overgaan op 100mg clomid en ik moest steeds komen voor echo's dan volgen ze de groei van "de eitjes"...erg spannend allemaal. Dit noemen ze follikelmetingen en als er dan een eitje is van ongeveer 20mm dan moet je Pregnyl gaan spuiten...ja dat moet je bij jezelf doen....in je buik.....best eng ja maar het is voor een goed doel, dan het "verplichte nummertje" doen en 14 dagen wachten......
Ik heb dit 2 keer gedaan en het is gelukt !!!!! Ik ben zwanger !! ik kon het niet geloven, en Francisco al helemaal niet, ik heb 4 testen gedaan want ik was wel erg vroeg met testen, ik had geen geduld natuurlijk.
Het ziekenhuis meteen gebeld en ik mocht de week erna al komen bij de arts die de follikelmetingen altijd doet, ze feliciteerde me en maakte meteen een afspraak voor donderdag 17 november voor de 1e echo, ik zou dan 7 weken zijn en er moet dan al wat te zien zijn.
De week voor die echo moet ik 's nachts plassen en ga naar de wc, ik merk bij het afvegen dat er iets is, en het lijkt ook of ik iets verlies.....ik deed het licht aan (plas altijd 's nachts in het donker) en ja hoor bloed op mijn wcpapiertje en in de wc lag een stolsel van 1,5cm........ik werd spontaan misselijk en voelde de grond onder me vandaan trekken....nee he niet wéér !!! maar ik had geen krampen niks....ik kon niet meer slapen en ben naar beneden gegaan, tijdje rondgelopen in de kamer en maar weer naar bed gegaan en geen oog meer dicht gedaan.
Volgende ochtend weer naar de wc, geen rood bloed meer maar wel bruinig, oud bloed. Nog steeds pijnlijk gespannen borsten, dat had ik met de eerder miskramen meteen al niet meer toen ik begon te vloeien.
Toen het ziekenhuis gebeld en die vond aan mijn verhaal te horen dat het allemaal niet zo ernstig was en we maar moesten afwachten...zo heb ik de hele dag rondgelopen en steeds maar "checken" op de wc !! bleef bruinige afscheiding.
Het zat me toch niet lekker dus de dag daarna nogmaals gebeld met het ziekenhuis, en gelukkig ik mocht 's middags langskomen voor een echo en gesprek bij de gyn....ik ging liggen voor de echo en de echoscopiste zei al u bent 6 weken dus het kan zo maar zijn dat er nog niks te zien is......maar we gaan kijken.
Ze zei al vrij snel, ik zie al een vruchtzakje.....en gelijk daar achteraan......én een kloppend hartje !!
Nou zeg !! alsof er dan een loodzware deken van je afglijd.....
Alles zag er goed uit en zoals het hoort te zijn bij een zwangerschap van 6 weken. Volgende week heb ik dan weer een echo en een paar dagen daarna bij de gyn.
We zijn wel erg geschrokken en ze kunnen niet verklaren wat het nu is geweest, ja ze zeggen oud bloed maar dat stolsel....geen idee.
Het blijft voorlopig spannend en we moeten toch maar proberen te genieten....maar we zijn nog niet uit de "gevarenzone".
Wordt vervolgd......
